4 παραδοσιακές συνταγές γλυκών από τη Ζάκυνθο που πρέπει να δοκιμάσεις

Το κάθε μέρος έχει τις δικές του μοναδικές συνταγές. τις οποίες πολλές φορές δεν θα βρεις κάπου αλλού. Το ίδιο ισχύει και με τη Ζάκυνθο, που έχει μία ποικιλία από γλυκά και φαγητά για να δοκιμάσουν οι τουρίστες και όποιος επισκέπτονται το νησί. Θα δούμε 4 από τα πιο χαρακτηριστικά γλυκά του νησιού, που ξεχωρίζουν για τη γεύση και τη δημοτικότητα τους. Αυτά είναι:

• Φυτούρα (γλυκό με τηγανητό σιμιγδάλι)
• Πίτα με σταφίδες (γεμιστή πίτα με μαύρη σταφίδα από γλυκό κουταλιού)
• Γκλαούνα (τηγανίτες με διάφορα μπαχαρικά)
• Κολοκυθόπιτα (γλυκιά εκδοχή, γεμιστή με κολοκύθα, σταφίδες και καρύδια)

Ζακυνθινή φυτούρα

Η φυτούρα αποτελεί δίχως αμφιβολία το πιο χαρακτηριστικό έδεσμα που μπορεί κανείς να βρει στη Ζάκυνθο. Είναι διαθέσιμο πάντα στα τοπικά πανηγύρια, σε κάθε χωριό του νησιού, και κυρίως στη γιορτή του Αγίου Διονυσίου, του πολιούχου της Ζακύνθου. Πρόκειται μάλιστα για ένα γλυκό το οποίο μπορεί να γίνει πολύ εύκολα και γρήγορα ακόμα και επιτόπου. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στα πανηγύρια όπου μπορεί κανείς να αγοράσει φρεσκοψημένες, λαχταριστές φυτούρες της στιγμής.

Η φυτούρα έχει ως βασικό συστατικό της το χοντρό σιμιγδάλι. Σε μία μεγάλη κατσαρόλα ρίχνει κάνεις το σιμιγδάλι και ανακατεύει μέχρι αυτό να διαλυθεί στο νερό. Στη συνέχεια προσθέτει το αλάτι και αφήνει το μείγμα να μαγειρευτεί έως ότου σχηματιστεί ένας παχύρευστος πολτός. Είναι σημαντικό το ανακάτεμα ακουμπώντας μία ξύλινη κουτάλα στον πάτο της κατσαρόλας για να μην κολλήσει το μείγμα.

Όταν το σιμιγδάλι έχει πήξει αρκετά, θα πρέπει να το αδειάσουμε σε ένα ταψί και να το αφήσουμε να κρυώσει. Στη συνέχεια συνηθίζεται να κόβεται το μείγμα σε κομμάτια ρόμβου, όπως τον μπακλαβά και να τηγανίζονται σε λάδι μέχρι να πάρουν ροδοκόκκινο χρώμα. Το τελευταίο στάδιο της προετοιμασίας περιλαμβάνει το πασπάλισμα με ζάχαρη και κανέλα.

Σε μία παραλλαγή που υπάρχει στη Ζάκυνθο μπορούμε να δούμε τη φυτούρα να σερβίρετε σε μία πιατέλα και ν περιχύνουμε με μέλι. Συνηθισμένο είναι επίσης να δούμε και αντί για μέλι σιρόπι ροδιού (γρεναδίνη), ενώ πάντα στο τέλος προσθέτουμε λίγη κανέλα.

Ζακυνθινή πίτα με σταφίδες

Άλλο ένα παραδοσιακό γλυκό που ξεχωρίζει για την ιδιαίτερη γεύση του. Οι νοικοκυρές και οι ζαχαροπλάστες του νησιού παρασκευάζουν το συγκεκριμένο γλυκό όλο το χρόνο. Απαραίτητο συστατικό είναι μαύρη σταφίδα ΠΟΠ Ζακύνθου σε γλυκό κουταλιού.

Για να γίνει η παρασκευή χρησιμοποιούμε σκόνη αμυγδάλου, ζάχαρη άχνη, αυγά, βούτυρο και αλεύρι, τα οποία ρίχνουμε στο μίξερ, προσθέτοντας επίσης λίγο ρούμι. Όταν η ζύμη γίνει ομοιογενής είναι ώρα να αφήσουμε λίγο το μείγμα στο ψυγείο για τουλάχιστον 2-3 ώρες. Το γλυκό κουταλιού με σταφίδα μπορούμε να τη φτιάξουμε είτε μόνοι μας είτε να την αγοράσουμε από τα πάμπολλα καταστήματα του νησιού όπου υπάρχει διαθέσιμη. Παρασκευάζεται όπως όλα τα γλυκά του κουταλιού με άφθονη ζάχαρη και βρασμό της μαύρης σταφίδας. Πολτοποιούμε τις σταφίδες και δημιουργούμε ένα σιρόπι.

Τοποθετούμε τη ζύμη σε αντικολλητικό χαρτί και την απλώνουμε σε ένα ταψί. στη συνέχεια γεμίζουμε τη ζύμη με το γλυκό του κουταλιού. Τοποθετούμε από πάνω άλλο ένα φύλλο ζύμης, πασπαλίζουμε την επιφάνεια με νερό και με καστανή ζάχαρη. Το ψήσιμο γίνεται στους 150 βαθμούς για περίπου μία ώρα.

Παραδοσιακές γκλαούνες Ζακύνθου

Οι γκλαούνες αποτελούν τη ζακυνθινή παραλλαγή τις τηγανίτας. Συνήθως τις βρίσκουμε διαθέσιμες κατά την περίοδο των αποκριών. Μπορούμε να πούμε πώς σηματοδοτούν την έναρξη της νηστείας της σαρακοστής. Κατά τόπους διοργανώνονται πολλές γιορτές όπου σερβίρονται δωρεάν οι παραδοσιακές γκλαούνες σε όλο τον κόσμο. Εκτιμάται πώς πρωτοδημιουργήθηκαν στο χωριό Καλλιθέα που παλιά ονομαζόταν Κούκεσι.

Για την παρασκευή του γλυκού χρειαζόμαστε χυμό πορτοκαλιού τον οποίο αναμειγνύουμε με νερό, ζάχαρη, γαρύφαλλο σε σκόνη, κανέλα και γλυκάνισο. Προσθέτουμε σταδιακά στο μείγμα το αλεύρι κι ανακατεύουμε μέχρι να δημιουργηθεί μία ζύμη αραιή κι παχύρευστη. Δεν θέλουμε το μείγμα πολύ σκληρό, αντίθετα φροντίζουμε να μπορεί να πέσει από το κουτάλι. Στο τέλος προσθέτουμε μαύρες σταφίδες. Το μείγμα που δημιουργήσαμε το τηγανίζουμε με λίγο λάδι σε ένα τηγάνι και σε μέτρια προς δυνατή φωτιά.

Παίρνουμε με το κουτάλι της σούπας μία ποσότητα και τη ρίχνουμε στο τηγάνι. Χρειάζονται μόνο 4 λεπτά για το ψήσιμο, μέχρι η τηγανίτες να ροδίσουν και από τις δύο πλευρές. Στη συνέχεια τις αφαιρούμε από το τηγάνι και τις αφήνουμε να στραγγίσουν σε χαρτί κουζίνας. Τελευταίο βήμα είναι να περιχύσουμε τις γκλαούνες με σουσάμι και κανέλα.

Γλυκιά κολοκυθόπιτα

Η κολοκυθόπιτα αποτελεί μία ακόμα γλυκιά παραδοσιακή συνταγή από τη Ζάκυνθο. μπορεί να τη βρει κανείς όλο το χρόνο και όχι σε συγκεκριμένες γιορτές και πανηγύρια. Το φύλλο έχει μία διαδικασία παρασκευής λίγο πιο απαιτητική, ιδίως εάν γίνει σε μορφή «σαλιγκαριού», όμως αυτό δεν είναι απαραίτητο. Μπορείτε να βάλετε απλά μια στρώση ζύμης κάτω και μια επάνω. Κατά τα άλλα η συνταγή είναι εύκολη.

Αρχικά για τη ζύμη χρειαζόμαστε αλεύρι, ελαιόλαδο, λίγο ξύδι και ζάχαρη. Προσθέτουμε σε αυτά χυμό πορτοκαλιού και ανακατεύουμε καλά, συμπληρώνοντας με νερό μέχρι η ζύμη να μην κολλάει στα χέρια. Αφήνουμε τη ζύμη στη συνέχεια να ξεκουραστεί για περίπου μισή με μία ώρα. Για τη γέμιση παίρνουμε την κολοκύθα και την κόβουμε σε κομμάτια, τα οποία τρίβουμε στον τρίφτη. Πιέζουμε για να αφαιρεθεί το νερό και αφήνουμε την κολοκύθα να στεγνώσει από τα υγρά του της για τουλάχιστον δύο ώρες. Στη συνέχεια, σε ένα μπολ προσθέτουμε την κολοκύθα, ψιλοκομμένα καρύδια, μαύρες σταφίδες, ζάχαρη και φρυγανιά και ανακατεύουμε καλά.

Γεμίζουμε τη ζύμη με το μείγμα σε όποιο σχήμα θέλουμε. Συνηθισμένη μορφή όπως είπαμε είναι εκείνη του «σαλιγκαριού». Ουσιαστικά φτιάχνουμε «μπαστούνια» και τα τοποθετούμε σε μορφή «σαλιγκαριού» σε ένα λαδωμένο ταψί. Φροντίζουμε να ρίξουμε λίγο λάδι επάνω στη ζύμη μας. Ψήνουμε για περίπου 45 λεπτά με μία ώρα στους 180 βαθμούς.